START UP Νέας Επιχειρηματικής Δραστηριότητας το 2014 χωρίς Κεφάλαιο επένδυσης. Γίνεται?

ΚΑΛΩΣ   ΗΛΘΑΤΕ

START UP Νέας Επιχειρηματικής Δραστηριότητας το 2014 χωρίς Κεφάλαιο επένδυσης.

Γίνεται?

Για όλους τους γνωστούς λόγους αλλά κυρίως για τους δικούς σας προσωπικούς λόγους θέλετε με την αρχή του 2014 να αρχίσετε και εσείς μια νέα επαγγελματική δραστηριότητα και μάλιστα χωρίς να επενδύσετε δικό σας κεφάλαιο. Είστε πλέον σίγουροι ότι αυτή είναι η μοναδική λύση. Είναι όμως δυνατόν?

ΝΑΙ είναι δυνατόν αν πληρούνται 3 προϋποθέσεις.

Ας εξετάσουμε όμως τι σημαίνει Νέα Επαγγελματική δραστηριότητα. Μπορεί η νέα δραστηριότητα να είναι σε έναν τομέα που δεν γνωρίζετε καθόλου. Μπορεί εσείς να διστάζετε λόγω φύλλου, ηλικίας, τυπικών προσόντων ή μόρφωσης, έλλειψη αρχικού κεφαλαίου επένδυσης, και πολλών περισσοτέρων προσωπικών σας καταστάσεων.

Ας αφαιρέσουμε πρώτα τα εμπόδια που σας σταματούν.

Φύλλο, ηλικία, τυπικά προσόντα, και κεφάλαιο δεν αποτελούν εμπόδια για μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα.

Ένα από τα ποιο σημαντικά τμήματα της εκπαίδευσης μας για την νέα επιχειρηματική δραστηριότητα αφορά τον ΗΓΕΤΗ που θα ασχοληθεί με την νέα δραστηριότητα. Ως γνωστόν οι ηγέτες δεν γεννιούνται αλλά διαμορφώνονται.

Τα βασικά χαρακτηριστικά που θα χρειαστείτε είναι ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, ΑΠΟΦΑΣΗ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ.

Τι είναι η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ? Είναι ο τρόπος του νου. Αφορά το πόσο ανοικτό στα ερεθίσματα είναι το μυαλό μας. Είναι ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Είναι ο τρόπος που κάνουμε τα πράγματα. Είναι όμως και ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους.  Στην ηγετική νοοτροπία δεν υπάρχει μιζέρια, ούτε προβλήματα άλλα θέματα που μας ζητούν λύσεις. Στην ηγετική νοοτροπία υπάρχει ΟΡΑΜΑ, υπάρχει όνειρο και επιθυμία δημιουργίας.

Τι είναι η ΑΠΟΦΑΣΗ? Απόφαση είναι μια κατάσταση μυαλού (δηλαδή σύμπραξη IQ & EQ) όπου μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε τα γεγονότα που μας συμβαίνουν σε 2 απλές κατηγορίες. Σε ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ  και σε ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ. Κυρίαρχα απόφαση είναι το συστατικό κάθε ηγέτη όχι να μην αποτύχει αλλά να σηκωθεί όσες φορές και αν χρειασθεί μέχρι να επιτύχει.

Τέλος ΕΚΑΠΙΔΕΥΣΗ είναι το απαραίτητο συστατικό που μας βοηθά στον εντοπισμό και τον καθορισμό του στόχου μας δηλαδή της επιτυχίας και μας παρέχει τον ακριβή τρόπο που θα τον επιτύχουμε. Για τον εκπαιδευμένο ΗΓΕΤΗ είναι προφανές πως η εκπαίδευση δεν τελειώνει ποτέ.

Οι συνθήκες ποτέ δεν θα είναι ευνοϊκές. Ποτέ δεν ήταν για κανέναν που άρχισε μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα. Μας ας αφήσουμε κάποιους ηγέτες να μας το εξηγήσουν με τα δικά τους λόγια.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ

«………Με ρωτάνε τώρα, πως είναι να έχεις τόσα πολλά εκατομμύρια? Συνήθως δεν απαντώ ή χαμογελάω.  Τρεις φορές καταστραφήκαμε ολοκληρωτικά. Μα να σου πω μια ιστορία για να καταλάβεις. Είχα φτάσει Μπουένος Άιρες κάνα μήνα.

Δεν είχα βρει δουλειά ακόμα. Κοιμόμουν με άλλους 5 μετανάστες, οι τρείς μας στο πάτωμα. Δεν ήξερα καν την γλώσσα. Φόρεσα το κουστούμι μου που ήταν και όλη η περιουσία μου και βγήκα στον δρόμο. Περπατώντας έξω από το Εξέλσιορ κάποιος πέταξε ένα πανάκριβο πούρο σχεδόν ολόκληρο, το πήρα. 

Περπάτησα κάμποσο και έφτασα στο Ντελ Μαρ όπου είχα ακούσει ότι μαζεύονταν όλοι οι βιομήχανοι και οι επιχειρηματίες. Ανέβηκα τα μαρμάρινα σκαλιά και ο πορτιέρης ούτε καν σκέφτηκε να με ρωτήσει που πάω.

 Μπήκα μέσα στη πολυτελέστατη αίθουσα περπατώντας αργά, καπνίζοντας το πούρο,  χαμογελώντας και κοιτάζοντας όλα τα πρόσωπα σε κάθε τραπέζι σαν να έψαχνα κάποιον. Χαιρέτησα κάμποσους που το θεώρησαν φυσικό και με χαιρέτησαν και αυτοί. Κάποια στιγμή άκουσα ελληνικά. Στάθηκα και τους χαιρέτησα εγκάρδια.

Ήταν 2 άνδρες. Ο ένας ο Κώστας ο Γκράτσος με προσκάλεσε να κάτσω. Συστηθήκαμε και σε λίγο έφυγε ο ένας και έμεινα μόνος με τον Κώστα. Μιλήσαμε κάμποσο. Του είπα  πως έχω φτάσει πρόσφατα και δεν ξέρω την γλώσσα, πως μου τελείωσαν τα λεφτά και πως ψάχνω για δουλειά.

 Ακόμα θυμάμαι τα γέλια του. Θα ορκιζόμουν είπε πως είσαι ο ιδιοκτήτης εδώ. Φώναξε τον μαιτρ. Από την επόμενη κιόλας μέρα άρχισα να δουλεύω στη κουζίνα.

 Όλοι κάνουν λάθος και μετράνε τον πλούσιο από τα λεφτά του. Μα ο μοναδικός τρόπος να μετρήσεις τον πλούσιο είναι από την ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ του.

  Είχα να φάω τρεις μέρες, μου είχαν τελειώσει τα λεφτά, κοιμόμουν στο πάτωμα και αν το καλοσκεφτείς δεν είχα στον ήλιο μοίρα.

 Αλλά μέσα στο μυαλό μου και στην ψυχή μου ήμουν σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά και θα τα καταφέρω. 

Τα λεφτά τα κερδίζεις και μπορεί και να τα χάσεις.

Την ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ όμως για την έχεις για δεν την έχεις και αν δεν την έχεις……. ψάξε μέσα σου να την βρεις. …….»  Βιογραφία Αριστοτέλη Ωνάση.  

Και είναι ακριβώς αυτή η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ που την έχουμε και πάντα μας ξεχώριζε ως λαό.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΛΑΤΣΗΣ

«…….Αν θές ρε τσιλιβήθρα να σωθείς…. ΜΑΘΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΣΩΣΕΙ… γιατί δεν πρόκειται να το κάμει άλλος κανένας…..»  Αυτές οι κουβέντες του Καπτάν-Μεμά με έκαμαν ότι είμαι σήμερα.

Ιούλης στον Ντόκο και ερχόταν τα κάρα το ένα πίσω από τάλλο τα κάρα.  Τίγκα στο σακί με σταφίδα, 50 κιλά το κάθε σακί. Εμείς καμιά 25αριά Κατακολιώτες  καραγωγέοι. Ξεφορτώναμε τα σακιά από τις καρέτες και τα στοιβάζαμε στην πίγκα.

Τότε τα κρένια δεν ήταν ηλεκτρικά, με τον εργάτη τα μανουβράριζαν και η μπίγα ήταν η μάτσα, για του τρίγκου για της μετζάνας. Εκείνο τον Ιούλη είχε ξαναπιάσει ντόκο η «Παναγιά», Πέραμα σκαρί 35 μέτρα 1500 τόνους φορτίο στα αμπάρια έπαιρνε.

Ο Πετρόπουλος από την σταφιδαποθήκη είχε το κουμάντο για το φόρτωμα από τον ντόκο.  Δουλειά του ήταν να μην σκίζουν τα τσουβάλια οι καραγωγέοι για να κλέβουν την σταφίδα, ήτανε εποχές μεγάλης πείνας τότε. Στην «Παναγιά» στο φόρτωμα κουμάντο έκανε ο Καπτάν Μεμάς. Στεκότανε στο ψηλότερο σημείο του τρίγκου στο μεσανό άλμπουρο και το μάτι μέτραγε αδιάκοπα τους πάντες και τα πάντα.

Κατά της μια το μεσημέρι οι καραγωγέοι σταμάτησαν για κολατσό  όπως συνηθίζαμε. Μην φανταστείς τίποτα της προκοπής. Σκέτο ψωμί και άντε μια ντομάτα. Εγώ δεν είχα τίποτα για κολατσό. Μια τσίτα είχα μόνο με 2 λίτρες σταφιδόκρασο. Αυτό με κράταγε 10 ώρες να κουβαλάω ασταμάτητα 50 κιλά στην πλάτη. Ήπια 2 γουλιές και συνέχισα να φορτώνω. Κάποια στιγμή έχασα από τα μάτια μου τον Καπτάν Μεμά.

Μετά το είδα να κατεβαίνει από την μαδερόσκαλα και να έρχεται κατά μένα. «…..Ελα δω ρε τσιλιβήθρα….» μου φώναξε με μια άγρια φωνή. Έβαλα το σακί που κουβαλούσα στην ντάνα και πήγα να δω τι με θέλει. Προχώρησε μπροστά και εγώ τον ακολούθησα.

 Έφτασε στην κάτω γωνιά της σταφιδαποθήκης και έκατσε  σε μια στοίβα μαδέρια. Μούδειξε και έκατσα δίπλα του. Έβγαλε από την τσέπη 2 γαλέτες και μούδωσε την μια. Δίστασα. …..Πάρτη ρε τσιλιβήθρα…. με παρότρυνε. Έκοψα την μισή να την πάω το βράδυ στις αδελφές μου και την άλλη μισή την παπάριασα στο σταφιδόκρασο και άρχισα να τρώω.

Δεν μιλάγαμε όσο τρώγαμε.  Κάποια στιγμή γύρισε και με κοίταξε στα μάτια. ….Θες να σωθείς ρε τσιλιβήθρα από αυτή την κόλαση…… Δεν ήταν ερώτηση. Έγνεψα με το κεφάλι. Έμεινε να με κοιτάει. «…….Αν θές ρε τσιλιβήθρα να σωθείς…. ΜΑΘΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΣΩΣΕΙ… γιατί δεν πρόκειται να το κάμει άλλος κανένας…..»  Και σαν απόσωσε την φράση του χαμογέλασε σαν να ήταν κάποιο αστείο που μόνο αυτός ήξερε.

 Σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει προς το καΐκι του. Κατέβηκα και εγώ στα κάρα. Είχαν γυρίσει και οι άλλοι καραγωγέοι…… Σηκώνοντας το επόμενο τσουβάλι  στις πλάτες μου είχα αποφασίσει ότι θα γίνω Καπετάνιος.

Όταν έγινα Καπτάν Γιάννης Λάτσης, όλοι θέλανε να μου κάνουν ακριβά δώρα να με υποχρεώσουνε. Μα όταν ήμουν καραγωγέας ο μόνος που μούδωσε μια γαλέτα και ένα μπούσουλα να σωθώ ήταν ο Καπτάν Μεμάς…….. (Συνέντευξη του Γιάννη Λάτση στο Βήμα της Κυριακής το 1989). 

  

ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ (ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ-2013)

Αν το σκεφτείτε, νομίζω θα συμφωνήσετε πως ίσως αρκετοί από εμάς έχουμε λίγο περίεργες απόψεις σε μερικά πράγματα. Περιμένουμε σχεδόν όλοι μας να βρεθούν κάποιοι άλλοι να μας σώσουν. Περιμένουμε να κάνουν άλλοι το σωστό.

 Περιμένουμε συνέχεια τον «από μηχανής θεό» έστω και αν υποψιαζόμαστε ότι καβάλησε την μηχανή του και την έκανε. Τα καλά νέα είναι ότι δεν πρόκειται να μας σώσει κανείς από αυτούς που περιμένουμε(και ενδόμυχα το ξέρουμε, πάντα το ξέραμε αλλά έχουμε αυτή την ανθρώπινη αδυναμία να μας αρέσει να παραμυθιαζόμαστε).

Τα ακόμα καλύτερα νέα είναι ότι έχουμε απόλυτα και την δύναμη και τα προσόντα ΝΑ ΕΚΑΠΑΙΔΕΥΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ για να σώσουμε εμείς τους εαυτούς μας. Μπορεί πιστεύω να γίνει με μικρά, απλά, καθημερινά βηματάκια-στόχους.

Πρώτος στόχος: σηκωνόμαστε από τα πατώματα, αρκετά τα γυαλίσαμε.

Δεύτερος στόχος: χαμογελάμε και είμαστε ευγενείς στους γύρω μας ανεξαρτήτως των προσωπικών μας συνθηκών. Τα νεύρα και η αγένεια δεν μας πάνε και κυρίως δεν λύνουν κανένα μας πρόβλημα.

 

Τρίτος στόχος: εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας στο να αντιλαμβάνεται ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ μέγεθος των προβλημάτων μας. Πολλές φορές το πρόβλημα μας έχει την διάσταση που εμείς του δίνουμε και που δεν είναι ίδια με την πραγματική του διάσταση.

Τέταρτος στόχος: γινόμαστε θηριοδαμαστές των φόβων μας. Αν η δουλειά κάποιων είναι να διογκώνουν τους φόβους μας για να μας σώζουν τότε η δική μας υποχρέωση είναι να δαμάζουμε τους φόβους μας.

Πέμπτος στόχος: ξανά επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ονειρευτεί. Μια απλή τελικά επιλογή ως προς το αν θα επιτρέπουμε σε άλλους να μας αποκοιμίζουν ή θα επιβάλλουμε στον εαυτό μας να ονειρεύεται. 

Έκτος στόχος: απομακρύνουμε από την ζωή μας κάθε άτομο και πηγή μιζέριας. Η μιζέρια είναι και μεταδοτική και θανάσιμη.

 Έβδομος στόχος: ξεκολλάμε τα μάτια μας από πάνω μας και κοιτάμε γύρω μας. Πες μια καλημέρα, πες έναν καλό λόγο, χάρισε ένα χαμόγελο. Όλα αυτά χωρίς λόγο.

 Όγδοος στόχος: μορφώνουμε τον εαυτός μας όχι απλά να αποδέχεται αλλά να αγαπά τις αλλαγές που φέρνει η ζωή μας. Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν, σωστά? Αλλάζουν ραγδαία. Ότι ξέραμε και νομίζαμε σίγουρο μέχρι εχθές έχει ήδη πάψει να ισχύει. Επιλογές: η μιζεριάζουμε για όλα αυτά που άλλαξαν και για τα οποία ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα, ή κοροϊδευόμαστε ότι κάποια στιγμή αργά η γρήγορα όλα θα ξαναγίνουν όπως τα ξέραμε και περιμένουμε μέσα στην απραξία μας ή αποδεχόμαστε τις αλλαγές και επανεξετάζουμε την κατάσταση μας στις νέες συνθήκες.

 Ένατος στόχος: εκπαιδεύουμε το μυαλό μας και του επιβάλλουμε  να ανοίξει. Αποκτάμε δηλαδή τον αέρα των νικητών και ας μας επιβάλλει η καθημερινότητα μας τα πάνδεινα για να μας περάσουν την νοοτροπία των ηττημένων.

Μα θα πουν κάποιοι ….εμείς είμαστε στο γκρεμό σε ελεύθερη πτώση και εσύ λες να ανοίξουμε το μυαλό μας??? Ναι το λέω γιατί το μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο και για να λειτουργήσει σωστά πρέπει να ανοίξει και μόνο όταν ανοίξει θα σωθούμε από την ελεύθερη πτώση.

 Φαντάσου λέει να τα καταφέρουμε αυτά τα μικρά καθημερινά βήματα-στόχους…. Και εμείς θα έχουμε σωθεί και θα έχουν μείνουν άνεργοι όλοι  οι ΣΩΤΗΡΕΣ μας….