ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ ΜΕ ΗΘΟΣ

                              ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ  ΜΕ  ΗΘΟΣ

Τελευταία παρατηρείται μια ιδιαίτερα ενοχλητική παρερμηνεία της φράσης «αυτός είναι πελάτης», η οποία φαίνεται να έχει καθιερωθεί σε μεγάλο βαθμό  και  στην ελληνική επιχειρηματική κοινωνία.

Η έκφραση «Πελάατές μου» πρωτοεμφανίστηκε ως ατάκα από τον αείμνηστο Θ.Βέγγο  αλλά η ατάκα με την αρνητική της μορφή καθιερώθηκε από πρόεδρο μεγάλης ποδοσφαιρικής ΑΕ την παραμονή αγώνα με τον αιώνιο αντίπαλό της («καλώς ήρθαν οι πελάτες μας», υπονοώντας έτσι την βεβαιότητα του αποτελέσματος και ότι η νίκη  ήταν απόλυτα δεδομένη.

Η αρνητική εκδοχή της φράσης «Αυτός είναι πελάτης» στην ελληνική πραγματικότητα  σήμαινε «αυτός είναι του χεριού μου». Η πρωτότυπη αυτή ερμηνεία φαίνεται ότι είχε γενικευμένη  απήχηση που και σήμερα, 10 χρόνια μετά, είναι πλέον καθιερωμένη αφού την χρησιμοποιούν οπαδοί αθλητικών συλλόγων, παίκτες του τάβλι, του σκραμπλ, του σκάκι, απλοί πολίτες σε καθημερινές συζητήσεις, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και επιχειρηματίες.

Αυτή η "ειδική" ερμηνεία του πελάτη δύσκολα διακρίνεται από αυτή του «κορόιδου», και ως τέτοια, είναι απατηλή, προσβλητική, επικίνδυνη, και τουλάχιστον εξοργιστική.

Η αποδοχή της έννοιας αυτής της ατάκας υποδηλώνει σαφώς ότι μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων και άρα και Ελλήνων επιχειρηματιών βλέπουν τον πελάτη ως κάποιον που μπορούν να "ρίξουν"και να «νικήσουν», και μάλιστα σχετικά εύκολα.

Εξομοιώνει τον πελάτη με αντίπαλο σε ένα γήπεδο όπου θα επικρατήσει ο πιο ισχυρός, ο πιο τυχερός, ο ποιο δικτυωμένος ή ο πιο πονηρός. Ακυρώνει αυτόματα κάθε υπόνοια αξίας, ενδιαφέροντος για τις ανάγκες του πελάτη, τις οποίες θα προσπαθήσει να ικανοποιήσει προσβλέποντας σε αμοιβαίο όφελος (win – win) και μηδενίζει την προοπτική δημιουργίας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ πελάτη – Επιχειρηματία.

Επιπλέον, μας προσβάλλει ως καταναλωτές, γιατί είμαστε όλοι πελάτες προϊόντων και υπηρεσιών. Κάθε φορά που θέλουμε να αγοράσουμε ένα προϊόν θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τη θέση μας ως προβάτων προς σφαγή. Και όταν μας πασάρουν προϊόν ή υπηρεσία που δεν ανταποκρίνεται ούτε σε αυτό που υποσχόταν  πχ. η διαφήμιση ούτε και έχει τις πρέπουσες προδιαγραφές, αν παραπονεθούμε να μην υπάρχει κανείς υπεύθυνος για το θέμα μας.

Η ερμηνεία του «πελάτη ως κορόιδου» εξηγεί, σε μεγάλο βαθμό, τόσο την εκτός ελέγχου ακρίβεια στη χώρα μας ακόμα και τα τελευταία 5 - 7 χρόνια της κρίσης, όσο και την έλλειψη πιστοποιημένης ποιότητας (σε πάρα πολλούς κλάδους της οικονομίας μας), προϊόντων ή/και υπηρεσιών.

Δυστυχώς ένα μεγάλο ποσοστό επιχειρηματιών και «επαγγελματιών» όλων των κλάδων, εξυπηρετώντας ιδιοτελή συμφέροντα, κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ανέβαζαν ή και εξακολουθούν να ανεβάζουν τις τιμές επανειλημμένα, συστηματικά, αδικαιολόγητα, ατεκμηρίωτα και ανεξέλεγκτα, υιοθετώντας  και αποδεικνύοντας πέραν πάσης αμφιβολίας την παραπάνω ερμηνεία της λέξης «πελάτης».

 Μια απλή ανατίμηση κάθε τόσο αρκούσε ώστε να τους δώσει  αυξημένο κέρδος συχνά με τρόπο αισχρό και ανήθικο, αλλά ευτυχώς και προσωρινό. Η γνωστή σε όλους  κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα μεγάλος αριθμός ελληνικών επιχειρήσεων (πάνω από 190.000 «λουκέτα» τα 3 τελευταία χρόνια)ποσοστιαία σχετίζεται και με αυτή την επιχειρηματική «πρακτική».

 Όταν «κοροϊδεύεις» τον πελάτη και αγνοείς την πραγματικότητα του τότε χάνεις την επαφή μαζί του. Δεν έχεις πραγματική σύνδεση και οι σχέσεις είναι  από ανύπαρκτες έως τυπικά επισφαλείς. Απαξιώνοντας το κλασσικό «ο πελάτης είναι βασιλιάς», κάποια ελληνική επιχειρηματική δραστηριότητα πέρασε  στο άλλο άκρο: «ο πελάτης είναι κορόιδο» και επέβαλε τη γνωστή ελληνική «φιλοσοφία» της αρπαχτής.

Στο εσωτερικό της χώρας  αυτές οι μέθοδοι βρήκαν εφαρμογή - σε μεγάλο βαθμό λόγω άγνοιας/ανοχής από τους καταναλωτές αλλά κυρίως από την Πολιτεία. Φυσικά στο παγκοσμιοποιημένο Επιχειρηματικό περιβάλλον ήταν και είναι αδιανόητες τέτοιες επιχειρηματικές πρακτικές.
Παρατηρείται λοιπόν έλλειμμα Επιχειρηματικής κουλτούρας, ύπαρξη δυνατοτήτων εκμετάλλευσης του καταναλωτή-πελάτη και ουσιαστική έλλειψη βούλησης και ελέγχου από την Πολιτεία.

Οφείλουμε, ως πολίτες και ως καταναλωτές, να είμαστε πλέον διαρκώς σε εγρήγορση , τιμωρώντας με την απουσία μας τους ανήθικους επιχειρηματίες και απαιτώντας υψηλού επιπέδου και ποιότητας προϊόντα/υπηρεσίες σε λογικές τιμές με υψηλό δείκτη τιμής /απόδοση.
Σε μεγάλο βαθμό, αυτό άρχισε να γίνεται αναγκαστικά. Όχι από γνώση και επιλογή αλλά γιατί δεν αντέχουμε πλέον να πληρώνουμε αδικαιολόγητα μεσάζοντες και υπερτιμημένα προϊόντα και υπηρεσίες κακής ποιότητας.

Γνωρίζουμε ότι κατέχουμε το αρνητικό ρεκόρ «η Ελλάδα να είναι η ακριβότερη χώρα της Ευρωζώνης σε είδη πρώτης ανάγκης». Φανταστείτε τώρα τι γίνεται με τα είδη που δεν χαρακτηρίζονται ως πρώτης ανάγκης.

 Όχι μόνο δεν έχουμε ικανή πρωτογενή παραγωγή αλλά και σε ότι έχουμε, επικράτησε σε μεγάλο βαθμό η κουλτούρα της «αρπαχτής» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις . Η κουλτούρα λοιπόν της αρπαχτής, είναι πιθανό να εξηγεί και την κατακρήμνιση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας στο διεθνές περιβάλλον αφού από 20^η το 2004 πέσαμε στην 98^η θέση το 2012.

Ακόμα και η πολιτική κουλτούρα στην Ελλάδα επηρεασμένη από την κακώς εννοούμενη επιχειρηματική αρπαχτή  τεκμηριώνει τον  ισχυρισμός ότι οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί εξακολουθούν να βλέπουν τους Έλληνες πολίτες και να τους συμπεριφέρονται ως «πελάτες – κορόιδα».

Η παγκόσμια πάντως επιχειρηματική πρακτική αποδεικνύει , ότι όσοι επιμένουν να βλέπουν τον πελάτη ως κορόιδο οδηγούνται (έστω και αργά στην Ελλάδα) στο να καταλάβουν πως τα πραγματικά κορόιδα είναι οι ίδιοι.

Ο σεβασμός στον πελάτη, η προσεκτική ακρόαση και γνώση των συνθηκών του, το γνήσιο ενδιαφέρον, η πραγματική εκτίμηση της σημασίας του και η συνεχής προσπάθεια για ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών του με παροχή κατάλληλα σχεδιασμένων  και πιστοποιημένων ποιοτικών προϊόντων και υπηρεσιών σε λογικές τιμές είναι τα ελάχιστα απαιτούμενα ώστε να έχει ο επιχειρηματίας  σήμερα ελπίδες επιβίωσης και ανάδειξης στον τομέα του.

Προφανώς το παρόν προσπαθεί να αναδείξει τις συνέπειες που έχει για την Ελλάδα μια άσχημη πλευρά της επιχειρηματικής κουλτούρας . Φυσικά υπάρχει και η άλλη  επιχειρηματική οπτική που σέβεται απόλυτα τον πελάτη στην Ελλάδα.

Οι νεότερες πάντως επιχειρηματικές γενιές διαθέτοντας «κουλτούρα» είναι ευτυχώς περισσότερο Εταιρικά συμβατές με τις πραγματικές ανάγκες των καταναλωτών (σε λογικές τιμές) αλλά και τις ανάγκες της σύγχρονης επιχειρηματικής πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώνεται στο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό  περιβάλλον του 21^ου Αιώνα.

               

FACEBOOK          Google +        Community Google+      TWITTER     LinkedIn     WEB